Archive

  CONTOS POLA ZONA VELLA DE COMPOSTELA 18:30 h­ Dende a Igrexa de San Fiz Diante  da Igrexa  de  San  Fiz,  nunha  terraza,  varios  dos  contadores  e  contadoras  toman  un  café mentres  chega  a  xente.  Un  dos  voluntarios,  Alex  Braganha,  vai  colocando  “gomets”  azuis aos participantes que van chegando para escoitar a Quico Cadaval. Un nutrido grupo comeza a congregarse diante da igrexa de San Fiz. Ao fin Quico, cunha camisa vermella a cadros e o pelo alborotado, ponse diante da igrexa a falar sobre como a igrexa de San Fiz é considerada o primeiro templo de Compostela e de como alí, o ermitán Paio ve as primeiras lumínidas que indicaban o lugar exacto do sepulcro do Apóstolo. Dende a chegada dos casteláns, Paio era considerado un parvo. Quico propón cambiar de situación e dirixímonos á praza de Mazarelos.  Movémonos e os coches e motos protestan ca bucina ante a indiferenza inicial do grupo. Movémonos paseniño, sen presa, polas rúas graníticas de Compostela. Na praza uns nenos  e nenas xogan  co patín  e a pelota. Os estudantes da facultade de filosofía mirannos de esquello. Dunha terraza próxima chega o ruído da xente faladeira. Un par de estudantes cun bocadillo na man, achéganse curiosos a poñer a orella. Os ruídos da  cidade molestan  a  escoita, pero fai que o grupo se xunte máis  e poñan toda a súa atención a cada palabra que Quico di. Alí, ao lado do “símbolo do feixismo que xa se falará outro…

Esta vez tivemos que coller o coche para ir ver O Decamerón, unha particular adaptación realizada por Cándido Pazó da obra de Giovanni Boccaccio. No escenario do Auditorio da Ramallosa, un percheiro e un sillón ao que se lle poden ver as tripas, repousa baixo unha luz vermella e sobre unha alfombra redonda da mesma…

Cando chego ao pub Atlántico teño que quedar de pe. Está cheo dez minutos antes da hora. car rentals . Pili está na barra atendendo os últimos pedidos das primeiras copas ou cervexas do público que espera, falando animadamente, a María da Pontragha. Mentres, María está nas escaleiras do local, nerviosa pero sorrinte. Como xa…

Pouco antes das 19 horas vou correndo polo Obradoiro ata o edificio enfrontado espacialmente ca Catedral, o Pazo de Raxoi. A sala onde Mercedes Peón falou está na terceira planta, unha sala de madeira cunha pequena tarima, unha pantalla para as proxeccións e un estupendo piano de cola. Sobre unha mesa de cristal, uns micros…